 |
| Paul Gauguin, “Les toits bleus, Rouen”, 1884 |
Gedichtje van Czeslaw Milosz, Nobelprijswinnaar, net als Dylan, net als Hamsun. Het gaat te snel. Ik moet nog zoveel doen, nog zoveel zien, nog zoveel lezen. Nog een x-aantal jaren en dan ga ik met pensioen, maar ook dan gaat het niet in de planning passen. Als je straks over de tachtig raakt kunnen de plannen in de ijskast. Eigenlijk moest je nog een keer mogen leven. Mag hetzelfde leven zijn, met dezelfde mensen om je heen, maar met genoeg tijd om alles te kunnen doen waar ik nu niet meer aan toe kom. Eigenlijk moest je dat kunnen verdienen, door goed te leven. Dat idee zit er nog altijd in. Maar ik durf het niet meer te gelovem.
