 |
| Childe Hassam, “Late Afternoon, New York, Winter”, 1900, 93.8 x 73.7 cm, Brooklyn Museum, |
Het is 18 november en het sneeuwt in New York, zo lees ik. Winterstorm Avery, vijftien centimeter sneeuw. Het verkeer loopt vast. Foto’s van de chaos. Een metropool ligt stil.
Berichtjes hebben het zelden over de de betoverende schoonheid van de sneeuwval. Die voorstelling moet je zelf maar maken. Ik moet denken aan de schilderijen van Childe Hassam (1859-1935), een van mijn favoriete impressionisten, de beste uit de Verenigde Staten,verwant aan de grote Monet.
“Late Afternoon, Snowfall, Winter” uit 1900 is een van zijn mooiste werken, te zien in het Brooklyn Museum. Door een waas van paars-blauwe verf, doorsneden door een roze gloed van de ondergaande zon op de late namiddag, brengt hij in snelle penseelstreken de atmosfeer van een New Yorkse winterdag in 1900 op onnavolgbare tot leven. De locatie is Central Park South/59th Street. De koetsen en solitaire passanten lijken daadwerkelijk te bewegen en geven het werk een sterk gevoel van authenticiteit. Je voelt de kou. Een willekeurig moment in de drukke stad, die toen net tot volle wasdom kwam. Een snapshot, als een foto van Stieglitz, zonder specifieke symboliek. Simpelweg een melancholisch poëtisch statement.
“New York” is de mooiste stad van de wereld”, zei Hassam bij herhaling. Zijn wintergezichten van New York noemde hij nocturnes. Ik mocht willen dat hij de sneeuwval van vandaag nog steeds zou schilderen. De sneeuw doet de drukte verstillen, reinigt de stad van haar walmen, legt een puurheid onder haar misleidingen. Een moment van contemplatie. Dat hebben we nog steeds nodig hebben, vandaag wellicht nog meer nog dan rond 1900.
 |
| “Winter Afternoon”, 1900, tweede versie, 94 x 73,3 cm, Brooklyn Museum |
