 |
| “Nog aarzelt het licht”, Nieuwezijds Voorburgwal, 1908-1913 |
Ik heb altijd een fascinatie gehad voor dingen die op het punt staan te verdwijnen, voor een tijd die vergeten dreigt te worden. Voor de periode uit het begin van de twintigste eeuw. Waarover mijn oma me nog verhalen heeft verteld, verhalen over een wereld die verdwenen is uit de hoofden, verhalen die niemand meer kent.
Ik heb altijd een fascinatie gehad voor historische foto’s. Een fascinatie ook voor het picturalisme, Stieglitz, Camera Notes, Camera Work. De wazige, onscherpe foto’s, verkregen door middel van soft focus, versterken mijn gevoel van melancholie, de weemoed om de zopas vervolgen tijd. Een effect dat ik ook voel bij de schilderijen van de impressionisten, de romans van Iwan Toergenjew en Henry James. “Nog aarzelt het licht” heet bovenstaande foto. Hoe poëtisch wil je het hebben!
Dichter bij huis moet ik denken aan Nescio. Jongens waren we. En Bernard Eilers. Eilers evenaart de beste picturalisten, tot Stieglitz toe. Eilers behoedt de tijd voor verdwijnen, voorziet Amsterdam van haar ziel, voorziet mij van een gemoed. Maakt ons bewust dat ook wij zullen verdwijnen, in de mist van zijn foto’s, uiteindelijk in alles. En daarom verzamel ik hier maar wat stukjes, over vanalles en nog wat. Om het een beetje vast te houden. Misschien ook wel voor later. Wie weet. Een torentje voor de eeuwigheid, gelijk de foto’s van Eilers. Die zijn er ook nog.
 |
| Herengracht-Leidsegracht |
