 |
| Henri Berssenbrugge, “Kinderen met een hoepel”, Vismarkt, Rotterdam, 1910 |
Vijf jongetjes weerspiegeld in het natte wegdek, meer dan honderd jaar geleden, op de Vismarkt te Rotterdam. De regen dapper trotserend. Wat voor onwaarschijnlijk leven hebben ze nog voor zich. Welk een eeuw was net begonnen.
Ze lijken heimelijk in gesprek, de vijf jongetjes, misschien wel over de komende jaren, de komende eeuw, die de hunne moet worden. Of ze het er wel mee eens zijn allemaal. Wat ze kunnen doen. Het oogt een beetje duister. Het weer voorspelt weinig goeds. Eentje kijkt de andere kant op.
Ze leven niet meer, de vijf jongetjes, de mannen die ze werden. Ze hebben niets kunnen doen. Werken in de haven, zwoegen, weinig vreugde, misschien ellende in de oorlog. Of misschien viel het ook allemaal wel mee, wie zal het zeggen.
Wat maakt het uit. Gezichten zijn niet meer te onderscheiden. Onherkenbaar als ze waren op die regenachtige dag, zo zijn ze gebleven door de jaren. En nu zijn ze verdwenen. De eeuw zal verdwijnen. En de wereld draait door, als een hoepel onder een kinderhand.
