 |
| Steven Meisel, “Claudia Shiffer”, Vogue, 1993 |
De schoonheid van een vrouw is de drijfveer van het leven. Daar zit meer diepgang in dan menigeen denkt.
De boekenafdeling van De Bijenkorf is de moeite eigenlijk niet meer waard. Toch sjouw ik er maar weer naartoe, terwijl mijn vrouw even naar de damesafdeling loopt. Uit gewoonte denk ik. Ik blader maar weer eens in het fotoboek van Claudia Shiffer.
Een jonge Claudia op sokken, op een oude trap, op de kale vensterbank, in een omgeving die van iedereen kan zijn. Alsof het niets bijzonders is. Misschien is het ook niet zo heel veel bijzonders, maar maken we het bijzonder. Wat maakt het uit. Mooi is mooi. Schoonheid is dichtbij, vaak zo dichtbij dat we het nauwelijks nog opmerken. Schoonheid blijft onbereikbaar, zozeer dat we ons blijven verbazen. Zo weten we dat we leven. Pas als het me niet meer interesseert ben ik oud, denk ik dan, dan mag ik net zo goed sterven.
