 |
| Francesca Woodman, “Birch Sleeves” (Berkenmouwen) |
In Stockholm was een expositie van Francesca Woodman. Francesca Woodman werd in 1958 geboren in Denver, Colorado. Haar moeder wa keramiste en beeldhouwster, haar vader kunstschilder en fotograaf. Van 1976 tot 1979 bezocht ze de Rhodes Island School of Design, van waaruit ze in 1977-1978 met een beurs in Rome verbleef. Ze specialiseerde zich in fotografie. Na afronding van haar studie verhuisde ze naar New York om daar aansluiting te zoeken bij de kunstwereld en de mode-industrie. Dat lukte nauwelijks. In januari 1981 benam ze zich het leven door uit het raam van een loft te springen, 22 jaar oud. Pas vanaf 2005 en vooral na een expositie in het Gugenheim Museum, New York, 2012, werd haar werk herontdekt. Inmiddels wordt ze gerekend tot de belangrijkste vrouwelijke fotografen uit de afgelopen decennia.
Woodman was haar tijd rond 1980 ver vooruit. Ze maakte vooral foto’s van zichzelf, een soort van selfies, maar dan met de zelfontspanner, zwartwit, doorgaans zonder titel. In de korte tijd die de zelfontspanner haar liet nam ze merkwaardige poses aan, vaak provocerend, met een scherp oog voor compositie en een sterk gevoel voor bevreemding. Ze overrompelen. Ik zie haar foto’s als weergaven van stemmingen. In het licht van haar suïcide krijgen ze een bijzondere betekenis. Ze roepen op tot duiding. Ik voel een narcistische dymaniek en tegelijkertijd een drang om dat weg te drukken, om te verdwijnen, wat ze uiteindelijk ook zou doen. Ik loop door het museum, voel haar gebrek aan erkenning, haar worsteling met het leven, snap hoe het zo ver heeft kunnen komen. Ik kan er niets meer aan doen.
 |
| “Me and my roommate” |
