Khnopff, “De hortensia”, 1884

Wie ken je echt? Wie kent jou?

Insula Dei, schreef Nescio boven een verhaal. We hebben allemaal ons eilandje, eiland van God.

Ik heb al vroeg geleerd dingen voor mezelf te houden. Ik groeide in een arbeidersdorp, tussen vriendjes die nooit lazen. Wat moest ik dan enthousiast vertellen over wat ik gelezen had. Ze draaiden ook andere muziek, voor zover ze serieus naar muziek luisterden. Dus ook mijn plaatjes draaide ik alleen. Thuis werd over hogere gevoelens ook nooit gesproken. Het is er vroeg ingesleten.

Het is er nooit meer uitgegaan. Ik heb veel gelezen, veel geschreven, naar kunst gekeken, maar weinig gedeeld. Niet dit soort dingen. Ik wil er anderen niet mee lastig vallen, denk ik. Als ik op vakantie ben hoeft niemand mee naar het museum. Er zijn weinig mensen bij wie ik boeken aanprijs. Over dit soort dingen is vaak weinig radiocontact. Je krijgt het niet uitgelegd, is mijn ervaring. Een hoogst enkele keer misschien. Die mensen geef ik het webadres van dit blog. Dan moet het maar zo. Zo heb ik het geleerd. Ik vind het prima!