 |
| Warhol fotografeert Harry voor zijn zeefdrukken, New York, 1980 |
Warhol was de meester van de sterrencultus. Hij kon beroemdheden verheffen tot de iconenstatus, naar een bovenaardse sfeer, op grond van de macht van het beeld. Daarmee trof hij de zenuw van de moderne (pop) cultuur. Refererend aan de glamour en sterrenstatus, dat de mythe voortbrengt en tegelijk consumeert, weet hij tegelijkertijd een zekere tragiek te raken. Ook bij Debby Harry. Had ook ik dat niet al lang gezien in haar ogen?
Een met de foto neergezette nabijheid blijft gestileerd en afstandelijk. Warhol brengt haar echter terug naar de kijker, terug ook naar mij. De herhaling zet zich diep in het brein, blijft hangen, als in de reclame. Warhol creëert een nieuwe persoonlijkheid, als neerslag van ieders voorstelling en wensen. Van mijn eigen voorstelling en wensen. Ook ik ben een kind van mijn tijd. Niet meer dan dat!
