 |
| Costa, “Concert”, 1485-1495 |
Leonard Cohen was een gewaardeerd schrijver-dichter reeds voor hij begon met zingen en liedjes schrijven. Ik las ooit dat hij daartoe werd aangezet na het beluisteren van Bob Dylan. Hij concludeerde dat de teksten van Dylan dubbel aan kracht wonnen door ze op muziek te zetten en besloot dat ook zelf zo te gaan doen. Met succes! Cohen sleepte me, liggend op de bank, door menige depressieve adolescentenbui.
Dylan won een paar jaar geleden de Nobelprijs. In de winkels lagen boeken te koop met zijn songteksten. Ik keek ze in, maar vond en vind nog steeds dat je die boeken niet moet kopen. Dylans teksten zonder muziek zijn geen Nobelprijs waard. Die van Cohen wel. Die hebben een poëtische kracht in zichzelf waar Dylan niet bij komt. Cohen is dood. Hij kan geen prijzen meer krijgen. Zoals de Nobelprijsjury wel vaker te laat is geweest.
Some women wait for Jesus, and some women wait for Cain
So I hang upon my altar
And I hoist my axe again.
And I take the one who finds me back to where it all began
When Jesus was the honeymoon
And Cain was just the man.
And we read from pleasant Bibles that are bound in blood and skin
That the wilderness is gathering
All its children back again.
(Uit: Last Year’s Man, 1970)
