 |
| Willy Ronis, “Provencaals naakt, Gordes”, 1949, zilverdruk |
Willy Ronis (1910-2009) was een Frans fotograaf, die vooral naam maakte met zijn foto’s van het Parijse straatleven. Daarnaast is ook het vrouwelijk naakt een terugkerend thema in zijn oeuvre.
Wellicht zijn meest bekende naaktfoto is “Provencaals naakt, Gordes” uit 1949. Het is een studie van zijn vrouw, de schilderes Marie-Anne Lansiaux (1910-1991), een militante communiste ook, met wie hij op dat moment verbleef in hun net gekochte vakantiewoning te Gordes, in de Provence. Toen hij op een ochtend uit de slaapkamer kwam zag hij haar toevallig staan terwijl zij zich aan een wasbak opfriste, staande op een stenen vloer, de schouders verlicht door de sterke, laagstaande Provençaalse zon. “Ik zei tegen haar: ‘blijf zo staan’, pakte mijn camera van het ladekastje, liep drie trappen omhoog en nam vier foto’s”. Het resultaat was exemplarisch voor de romantische, melancholieke atmosfeer van een hele generatie na-oorlogse Franse fotografen. De onschuldige sensualiteit van de naakte, zich onbespied wanende jonge vrouw contrasteert met de ruwe vloer en muren. Het schaduwvolle eenvoudige interieur steekt op haar beurt af tegen de fel verlichte ornamentiek van de takken in het open venster. Er ligt een sterke intimiteit besloten in de foto, met een suggestie van diepe liefde.
De foto doet me trouwens sterk denken aan de studies die de Franse post-impressionistische schilder Pierre Bonnard (1867-1947) maakte van zijn vriendin en latere vrouw Marthe de Meligny (1869-1942). Ook hier prevaleert de liefde boven de sensualiteit. Zo moet het zijn. Een Venus Pudica. Beelden uit het paradijs.
 |
| Bonnard, “Naakt, zich aankledend”, 1925 |
 |
| Detail “Provencaals naakt” |
