 |
| Horst P. Horst, “Mainbochers corset”, 11 augustus 1939, zilverdruk, Victora and Albert Museum, Londen |
Het onderscheidende van Horst en dat wat zijn tot op de dag van vandaag modern heeft gehouden is de combinatie van de modefotografie met avantgardistische kunst. Hij werd eind jaren twintig opgeleid aan de Hamburgse Kunstgewerbeschule, waar hij bekend raakte met de Bauhauskunst. In 1930 ging hij naar Parijs, om in de leer te treden bij Le Corbusier. Hij raakte bevriend met surrealistische fotografen als Man Ray en Cecil Beaton, maar bezocht ook regelmatig het Louvre, waar hij gefascineerd werd door de klassiek Griekse beeldhouwkunst. Al deze invloeden zijn in zijn werk herkenbaar.
“Maibrochers corset” is de laatste foto die Horst publiceerde voordat de Tweede Wereldoorlog uitbrak. Hij maakte hem nog in zijn Parijse studio, op een moment dat hij eigenlijk al naar New York was uitgeweken, waar hij zich in 1942 zou laten naturaliseren. Het markeert een keerpunt in de wereld maar zeker ook in zijn leven, een afzwering van zijn Duitse roots en een zichtbaar gevoel van melancholie.
De foto, voor het modemerk Mainbocher, dat in 1940 haar Franse thuishaven eveneens zou verruilen voor de Verenigde Staten, werd door Horst zorgvuldig geënsceneerd met behulp van een heel team van decorateurs en belichters. Hij gebruikte meerdere spotlichten en reflectieschermen om diepte en schaduwen te creëren. De belichting was zo complex dat hij later zei niet nogmaals in staat te zijn om eenzelfde foto te maken. Als het ware boetseert hij zijn model met lampen, maakt haar als het ware tot een Griekse godin, in perfecte verhoudingen. Het ingeregen korset, teruggrijpend op een Victoriaans modebeeld, speciaal voor Mainbocher ontworpen door Detolle, tekent de wespentaille van het model als een silhouet af tegen de egale achtergrond. De losse korsetlinten die over de strakke klassiek-marmeren balustrade hangen, zorgen voor balans tussen perfectie en realistisch rommelige elementen, een trucje dat zijn handelsmerk zou worden.
De foto werd eind 1939 in een geretoucheerde versie gepubliceerd in zowel Vogue als in Life. Het openlijk tonen van een vrouw in lingerie, zelfs van achteren, veroorzaakte ophef en maakte de foto spraakmakend. Die ophef is vergeten, maar de foto nog altijd niet. Het geldt nog steeds als een icoon in de modefotografie, een schoolvoorbeeld van onderkoelde sensuele elegantie. Ik kan er uren naar kijken.
 |
| De bijgewerkte versie. Het niet aangesloten korset werd té sensueel geacht. Retoucheren ging in die tijd nog gewoon met een schilderkwastje. |
