 |
| Henri Berssenbrugge: Baronesse Olga Leutrum von Ertingen-Okolicsanyi d’Okolica |
“Een twaalftal jaar geleden kende iedereen in Den Haag, in elk geval van zien, de juffers Okolicsanyi, de twee jonge zussen die elke morgen, samen met hun vader, een paardenrit maakten door het Haase Bos en wier charmante profielen een zo levendig contrast lieten zien, de een puur in een Grieks-Romeins strakheid, de ander modern, beweeglijk en speels”
Vader d’Okolicsanyi was Oostenrijks ambassadeur in Nederland. De dochter met het klassieke uiterlijk heette Olga en is de jongedame op de foto die ik tegenkwam. Tijdens de Eerste Wereldoorlog, na de door van haar vader, huwde ze met de Duitse Baron Leutrum en vestigde zich in Venetië, waar Zilcken, die regelmatig met haar correspondeerde, haar in 2018 andermaal ontmoette. Ze schreef delicate, melodieuze, sentimentele poëzie. Over Venetië:
“Perle unique...
Ou l’âme doucement s’enlise.
Ou le soleil couchant irise
Un brouillard qui tamise
Une lunière d’opale...”
In 1914 schreef ze ook een boek, “Wat ik weet”, waarin ze de opstelling van de geallieerden tegenover de centrale mogendheden hekelde. Een aardje naar haar vaartje.
Zilcken adoreerde Olga d’Okolicsanyi, prees haar intelligentie en schoonheid. En ik snap hem wel. Mijn oog valt niet voor niets op haar foto, hoeveel jaren ook oud. Hoewel haar boek nog steeds op internet is te vinden - welk boek niet - lijkt ze geheel vergeten. Wie weet nog van die mooie, slanke pienter uit haar ogen kijkende jongedame die meer dan honderd jaar geleden door het Haagse bos reed, gezeten te paard, samen met haar vader en zus. Het moet een prachtig beeld zijn geweest, van buitengewone gratie. Laat ik het nog maar een keertje oproepen dan. Met dank aan Philippe Zilcken. Het zal hem deugd doen.
