 |
| Gelderse Kade, Amsterdam |
Kees Scherer werd in 1920 geboren in de Amsterdamse Jordaan als zoon van een havenarbeider en socialist van het eerste uur. Na de Tweede Wereldoorlog werd hij fotojournalist, maar vanaf de jaren vijftig begon hij ook artistieke sfeerreportages te maken, aanvankelijk met name in Amsterdam, later ook in buitenlandse steden als Londen, Parijs, New York en Napels. In 1977 vestigde hij zich op de Veluwe en maakte hij ook veel natuurfoto’s.
In zijn Amsterdamse foto’s overheerst de fascinatie voor de werking van het licht. Als geen ander wist hij het licht te benutten, in al zijn hoedanigheden, van 's ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Lichtschakeringen, strijklicht en tegenlicht domineren. Vaak zien we lange schaduwen. “Het is een vaststelling van de aard der dingen, die op afstand, zonder pointe en in resultaat meer poëtisch dan anekdotisch”, schreef Rijksconservator Mattie Boom over zijn oeuvre. Het druipt van drama en lyriek, en zo hoort het ook.
De jaren vijftig behoren tot het tijdperk van mijn vader en moeder. Ze grenzen aan mijn kindertijd. Ik ben geen Amsterdammer, maar de foto’s van Scherer brengen me terug naar de tijd van mijn ouders en de tijd die ik net heb gemist. Maar nog wel met me meedraag. Ik voel de atmosfeer in al haar vezels. Ik voel mijn ouders van voor ik werd geboren. Ik voel Amsterdam als een Amsterdammer, als Nescio in zijn allerlaatste jaren.
Scherer was in 1955 mede-oprichter van de World Press Photo. Hij publiceerde een groot aantal fotoboeken. In 1993, het jaar van zijn overlijden, werd de tweejaarlijkse Kees Scherer Prijs ingesteld voor het beste Nederlandse fotoboek dat in de voorafgaande periode was verschenen.
 |
| Nicolaaskerk in de sneeuw, Open Havenfront, 1956 |
 |
| Glazenwasser, Amsterdam, 1953 |
 |
| Straatveger bij Centraal Station Amsterdam, jaren 50 |
 |
| Onderdoorgang Centraal Station, 1952 |
 |
| Winter in Amsterdam |
 |
| Wachtend op de tram, Centraal Station |
 |
| Regen, Kloveniersburgwal |
 |
| Lente in Amsterdam |
