 |
| “Les Amoureux de la Colonne Bastille”, 1957 |
Willy Ronis (1910-2009) werd geboren in Parijs als zoon van de emigranten Emanuel Ronis uit Odessa en Ida Gluckmann uit Litouwen. Beide ontvluchtten ze aan het begin van de twintigste eeuw de gold van Pogroms in het toenmalige Russische Rijk. Zijn vader begon een fotostudio in Montmartre, zijn moeder ga pianoles. Ook Willy had een grote passie voor muziek, studeerde viool aan de Sorbonne en hoopte componist te kunnen worden. Toen zijn vader evenwel in 1934 kanker kreeg werd hij gedwongen de fotozaak over te nemen om in het levensonderhoud van de familie te kunnen voorzien. Het lot had haar keuze gemaakt.
De hartstocht van Ronis voor de muziek zou zijn leven lang blijven en is terug te zien in zijn foto’s. Ook op dat vakgebied toont hij zich een ware componist. Veel van zijn werken hebben een duidelijke gelaagdheid, in voorgrond en achtergrond of genomen van boven naar beneden, als verschillende melodieën die door elkaar heen lopen. Ik zie harmonische structuren, waarbij hij bijzondere momenten uit het dagelijks leven verheft tot een prachtig akkoord in de stilte. Ik voel stuwende ritmes en hoor de melodieën in mijn hoofd, zoals ze ook in zijn hoofd gezeten moeten hebben. Ik wordt een gracieuze schoonheidsbeleving gewaar die eigenlijk volledig tot het domein van de muziek behoort. Ronis is een muzikant in de juiste vermomming. Gewone muzikanten zijn er al genoeg.
