 |
| Parmigianino, “Antea”, ca. 1535 |
Een gedicht bestaat uit woorden en de stiltes daartussen, schreef Martinus Nijhof.
Een gedicht bestaat uit stiltes en de woorden om ze te dragen, maak ik ervan.
Eigenlijk is het allebei goed, denk ik.
De volmaakte verbinding wordt gezocht in de stilte, niet in gedachten, niet in de taal. John Cage zei dat absolute stilte niet bestaat, niet zonder zijn complement geluid. Niet zonder woorden, niet zonder gedachten, denk ik dan. Hoezeer ik het ook zou wensen.
Soms schrijf ik een gedicht, om de ervaring en niet om het resultaat. Dat wil zeggen... Zo is er een lege bladzij, zo is er een gedicht. Het een kan niet zonder het ander. De verbinding ontstaat vanuit het niets. Misschien ligt daar wel de sleutel.
We komen vanuit het niets, we verdwijnen in het niets. En daartussenin zoeken we naar de verbinding. Maken we gedichten. Gaan we naar de psycholoog. Verdrinken we in ons werk. Om uiteindelijk te concluderen dat het nooit volmaakt wordt.
