Iemand die niet van musea houdt is iemand die niet van vrouwen houdt”, zei de Franse kunsthistoricus Maurice Rheims ooit toen hij de onderrug streelde van een sculptuur van Rodin. Zijn dochter Bettina, die er als meisje bijstond, verklaarde later dat ze begon met fotograferen in de hoop haar vader te imponeren. Uiteindelijk komt alles weer samen. Kunst is altijd een spel!
Een mannelijke fotograaf die vrouwen fotografeert is al snel een beetje voyeur. Geen man kan vrouwen fotograferen als Bettina. Het model verandert. De seksuele spanning wordt gecombineerd met een intieme kwetsbaarheid. Alsof er iets gaande is wat niemand mag weten. Een spel dat wordt gespeeld. In een gesloten kamer. Deuren gesloten. Gordijntjes dicht.
Soms weet je niet wat je moet denken...
Als de gordijntjes dicht zijn weet niemand wat gebeurt, zei mijn vroegere baas ooit, meer tegen zichzelf dan tegen mij. Ik vroeg me toen af uit welke bron die uitspraak geboren werd. Bij de foto’s van Bettina vraag ik me dat ook af. Eigenlijk vraag ik me dat bij iedereen af. Je schiet er weinig mee op, maar ook ik speel mijn spelletjes. Anders is er niks aan, toch?
