 |
| Matt Dillon door Bruce Webber, 1983 |
What really knocks me out is a book that, when you're all done reading it, you wish the author that wrote it was a terrific friend of yours and you could call him up on the phone whenever you felt like it. That doesn't happen much, though.
(J.D. Salinger, The Catcher in the Rye)
Holden las zo af en toe een boek. Thomas Hardy, Isaac Denisen. Helemaal in zijn eentje. Wat moest hij? Met wie moest hij praten? Had ík met hem kunnen praten? Op die leeftijd? Zelf las ik Salinger, die Holden niet kon noemen. Had ik met Salinger kunnen praten? Ook ik zocht ooit een klankbord, een beeld om mij te spiegelen. Soms vind je het pas later. Soms vind je het nooit.
Ik herken mijn ideale adolescenten-versie in de foto van de jonge Matt Dillon, toen niemand hem nog kende. Ik herken mijn metamorfose in de spinsels van Holden. Ik herken de quote van Salinger in de foto van Dillon, zoals ik het hier bij elkaar voeg. Ik zie de verbanden. Maar vanaf een bepaalde leeftijd koop je er helemaal niks meer voor.
