Een prachtige foto van Stanley Kubrick die aan het filmen is voor A Clockwork Orange, Chelsea Drugstore, 1970. Toch is het niet Kubrick die mijn aandacht trekt, maar de LP-hoezen op de achtergrond, platen die ik stuk voor stuk heb bezeten. Een plaat was een bezit. Mijn bezit!
Mijn aandacht wordt getrokken door de poster linksboven: de Free, zeg ik onwillekeurig. En ineens zie ik mij weer zitten. Gehurkt, in het hoekje van de kamer, bij de platenspeler van mijn ouders. All right now, een van mijn eerste singletjes. In één klap ben ik een halve eeuw terug in de tijd.
Het is al meer dan een halve eeuw geleden dat ik mijn eerste platen kreeg, singletjes, later LP’s. De jaren zestig waren net voorbij. Een wereld ging voor me open. Ik had mijn eigen smaak, die kon niemand mij ontzeggen. En als ik er zo aan terugdenk is er niet eens zoveel veranderd.
Mijn vroege platen heb ik allang niet meer. Je kunt niet alles bewaren, zeker niet als je getrouwd bent en ook met anderen rekening moet houden. Maar de herinneringen zitten diep, dieper dan alleen de muziek. Zo’n foto activeert met het grootste gemaakt weer oude neurale verbindingen die over nog eens een halve eeuw niemand meer zal kunnen oproepen.
 |
| There she stood in the street Smiling from her head to her feet |
