 |
| Brigitte Lacombe, “Meryl Streep”, 1988, Time- |
Eind jaren tachtig had je ineens videotheken. Bijna wekelijks huurden we een film op zaterdagavond. Of we gingen naar de bioscoop. Ik herinner me de actrices.
Meryl Streep was Sophy. Ze stond niet bovenaan het lijstje van schoonheden. Maar deze foto’s had ik nog niet gezien. Zo mag ze in mijn gallerie. Wie ben ik, dat ik dit mag bepalen.
In elke vrouw schuilt schoonheid, meer dan je doorgaans ziet. Op de juiste momenten komt het er wel uit. Meryl hield niet van fotosessies, maar voor Brigitte Lacombe maakte ze een uitzondering. Ze moet een liefde hebben gevoeld. Verloren of te winnen. Ik denk dat ik dat kan zien. Bij Sophy zag ik het ook.
Ik ken dame die ineens een scheiding wilde. Ineens deugde haar man nergens meer voor. Maar ze had er nog nooit zo goed uitgezien. Dan weet je genoeg. Later kwam de aap uit de mouw.
Mensen houden veel verborgen. Maar soms lukt het niet meer.
