 |
| Sophia Loren tijdens het filmen van 'That Kind Of Woman' aan boord van de Staten Island Ferry in juli 1958 |
De verjaardag van mijn vader. Ruim twee jaar was hij ouder, al meer dan twintig is hij dood. Sophia leeft nog steeds. Het leven is niet eerlijk. Een ontmoeting heeft er nooit ingezeten.
Vierentwintig is ze hier, op deze foto. In het jaar dat mijn ouders trouwden. Ze kijkt alsof ze het geweten heeft. Iets moet haar ontglipt zijn, zonder dat ze het wist. Zoveel dat nooit geweten is.
Samen kijken naar de zwartwit films. We zeiden verder weinig, maar ik zag het aan zijn ogen. Ik zag altijd alles in zijn ogen. Praten deden we niet veel. Vaak begreep ik het pas later.
Sommige foto’s zijn zo mooi dat je ze niet kunt negeren. Sommige vrouwen... Goed dat ze er zijn. Ze leiden af van de verdrietige momenten. Niet alleen van de dood.
Weer een verjaardag. Weer Sophia. Weer de teleurstelling. Alles komt terug als een boemerang. En weer wordt ik getroffen, onveranderd. Toch val ik weer in herhaling.
