Lebedev maakte agitprop-posters voor ROSTA en behoorde tot de beweging van de Proletkult, die een nieuwe culturele orde pretendeerde te scheppen. Die nieuwe orde zou er vanaf de jaren dertig komen, met Stalin aan de macht, maar anders dan Lebedev zich eerder moet hebben voorgesteld. Hij paste zijn stijl aan, legde zich toe op de portretkunst en illustreerde kinderboeken en gedichten.
Ik kijk naar de hier getoonde tekeningen terwijl ik luister naar Nils Frahm, en andere pianomuziek. En ineens begrijp ik dat zijn werk geschapen is voor de dichtkunst. Ik voel de esthetica die Lebedev gezocht moet hebben, maar am besten versluierd kon weergeven. Zoals ook zijn modellen iets lijken te verhullen. Met een studie kan niemand problemen hebben.
De muziek loopt door. Voor even ben ik stil.
