Soms zie je jezelf staan. Ik kom niet uit de Schilderswijk, maar mijn tienertijd was ook met brommers en eigenlijk geen geschikte vrienden voor mij. Wat heet geschikt? Er waren geen andere! Maar net waar je wordt geboren. In de middelste herken ik wel iets. Eigenlijk gingen er andere dingen om in mijn hoofd, maar die hield ik wijselijk voor mezelf. Thuis draaide ik mijn eigen elpees. Ik las al vroeg boeken maar niemand wist dat. Eigenlijk is het nog steeds zo, zoek ik voortdurend mijn eigen hoekje. Dat heb ik al vroeg geleerd.
En toch was het niet in alle opzichten een tijd om te vergeten. Er was een gevoel van saamhorigheid dat tot op de dag van vandaag voelbaar is. We waren een clubje. Eentje pleegde later zelfmoord. “Ik zag je op de crematie”, zij de leider uit die tijd. Eentje was altijd de leider: “Kippenvel, iedereen was er”. Ik zag de tranen in zijn ogen.
Toen later zijn dochter overleed was ik ook op de crematie. Ik heb hem niet meer gesproken, maar ik weet zeker dat hij hetzelfde dacht. Ik zie ze nooit meer, maar als het ooit mijn beurt is zullen ze er allemaal zijn. Althans, wie nog over zijn gebleven.
