 |
| Cecil Beaton, “Miss Nancy Beaton als Vallende ster”, Vogue 1928, 49 x 39 cm, Victoria & Albert Museum Londen |
Cecil Beaton (1904-1980) was al op hele jonge leeftijd helemaal in de ban van de fotografie. Aangemoedigd door een gouvernante ging hij op eigen houtje aan de slag. Zijn grote voorbeeld was de Ierse societyfotografe Lallie Charles, die vooral portretten maakte. Zelf gebruikte Beaton meestal zijn zussen Nancy en Barbara (“Baba”) als model. De foto’s stuurde hij dan naar diverse tijdschriften onder het pseudoniem Crivelli, naar renaissanceschilder Carlo Crivelli. In 1927 organiseerde hij een eerste tentoonstelling in Londen en kreeg hij een contract bij Vogue. Het vestigde zijn naam als society- en modefotograaf op basis van een uitzonderlijk talent. Zijn werk viel op door een sprankelende theatraliteit, romantisch en wispelturig, geheel anders dan de strakke stijl van Edward Steichen, die op dat moment als toonaangevend gold. Het was tekenend voor zijn verniewingsdrift die zijn hele carrière herkenbaar zou blijven.
Beaton werkte eind jaren twintig in een zelf ingerichte studio. De hier getoonde portretten van zijn zus Nancy, in 1928, gepubliceerd in Vogue, zijn exemplarisch voor voor zijn vroege periode. Nancy is gekleed in een kostuum van cellofaan die past bij de societymode uit die tijd. Een stralend aura, gecreëerd door een enorme lamp van 1000 wat op de achtergrond, omringt haar hoofd en schouders, alsof ze zelf licht geeft. Het glanzende achtergronddoek zorgt voor een sprookjesachtige sfeer. Compositorisch deelt de staf het werk diagonaal in tweeën en roept het een sterke dynamiek op, een beweging suggererend die past bij een vallende ster. De lange sprieten van het kroontje zorgen voor een korte parallel en maken Nancy met haar geretoucheerde ogen tot een geïdealiseerde ster. Een droomtafereel dat nog altijd intrigeert. Bijna honderd jaar na dato. Zeker voor een romanticus als ik! Wie kan dat tegenwoordig nog beter!
