 |
| Iedereen is net een beetje mooier... (foto Boris Lipnitzki, 1959) |
Café’s zijn gesloten. Café de Flore is gesloten. We mogen niet meer naar Parijs.
Café de Flore is een van de oudste en elegantste koffiehuizen van Parijs, in het hart van de stad, Saint-Germain, geopend in 1887, genoemd naar het Flora-beeld er tegenover, bekend geworden door haar exquise klantenkring van schrijvers, filosofen, kunstschilders en andere creatieve geesten.
In de eerste jaren kwamen er Joris-Karl Huysmans, Rémy de Gourmont, Appolinaire schreef er zijn bekendste gedichten. Na de Eerste Wereldoorlog zag je er figuren als Robert Desnos, Raymond Queneau, Michel Leiris, André Derain, Jacques Prévert, Zadkine en Picasso. Tijdens en na de Tweede Wereldoorlog Truman Capote, Hemingway, en natuurlijk Jean-Paul Sartre en Simone de Beauvoir. Recenter Roman Polonski, Juliette Gréco, Brigitte Bardot, Alain Delon, Jean-Paul Belmondo, Yves Saint Laurent, Karl Lagerfeld, creatief op eigen wijze.
Tijdens de oorlog was het een vrije enclave waar de Duitsers zich niet vertoonden. Sartre schreef over die tijd: “we waren hier thuis en onszelf. We kwamen om negen uur in de ochtend en begonnen te werken, om twee uur gingen we lunchen, kwamen terug en discussieerden tot een uur of acht en in de avond organiseerden we bijeenkomsten, vaak tot diep in de nacht”. Juliette Gréco zei op haar eigen wijze: “in Café de Flore zijn mensen minder lelijk dan elders”. Ook dat is een diepe waarheid.
Diepe gedachten en creatieve ideeën onstaan niet in drukke huiskamers. Er is contact nodig, voeling met het leven, een zekere luchthartigheid als tegenwicht. Ook dat is een diepe waarheid. Wat had ik graag in mijn inspiratie in Café de Flore gevonden. Maar ik schrijf mijn stukjes al jaren vanuit huis, tussen de boeken, achter de televisie, op het internet. Misschien pas ik wel prima in deze tijd, nu toch alles dicht is, bang voor de Corona. Maar ik ben toch blij als ik er straks weer even uit kan.
 |
| Brassaï: Jacques Prévert en actrice Claudie Carter, 1944 |
 |
| Séeberget: v.l.n.r Yves Deniaud, Raymond Bussières, Maurice Baquet, Marianne Hardy, Roger Pigaut, Annette Poivre, Jean-Paul Sartre, 1943 |
 |
| Dennis Stock, “We zijn dicht”, 1958 |
