 |
| Waterhouse, “A Tale from the Decamerone”, 1916 Het aantal personen bedraagt geen tien, zoals in de Decamerone, maar negen: er ontbreekt een jongeman. Denkelijk heeft de in getallensymboliek geïnteresseerde Waterhouse daarmee een schrijnende verwijzing naar de oorlog willen suggereren. |
De Decamerone is het meesterwerk van de Italiaanse schrijver Giovanni Boccaccio (1313-1375). Het werk bestaat uit honderd verhalen, verteld door drie mannen en zeven vrouwen tijdens een veertien dagen durend verblijf op een prachtig landgoed, op de vlucht voor de Flotentijnse pestepidemie van 1348. De titel is een samenstelling van de Griekse woorden δέκα, deka (tien), en ἡμέρα, hemera (dag), en verwijst naar de tien dagen waarop verhalen verteld worden. De vrijdag werd doorgebracht met gebed en ook de zaterdag werden er geen verhalen verteld omdat de dames die dag besteedden aan hun toilet. De Decamerone is een zorgvuldig geconstrueerd boek waarbij alle verhalen zijn ingepast in een raamvertelling. Het boek was eeuwenlang berucht om zijn erotische verhalen, de pittige humor en de spot met de geestelijkheid en de gezagdragers.
John William Waterhouse schilderde tijdens de Eerste Wereldoorlog twee werken naar de Decamerone. De oorlog was een catastrofe die de vergelijking Middeleeuwse pest volledig kon doorstaan. De twee werken te zien als een allegorie op zijn eigen situatie, schilderend op veilige afstand in Engeland. Net zoals ik mijn stukjes schrijf veilig vanuit huis, bijna in quarantaine, kleine verhaaltjes vertellend voor een kleine schare lezers, louter omwille van het genoegen. Waterhouse heeft het niet mogen baten. De twee hier getoonde werken zouden zijn laatste blijken te zijn. Hij stierf op 10 februari 1917, toen de verf van The Enchanted Garden nog niet droog was. Laten we hopen dat het mij en de mijnen beter vergaat, in deze ellendige coronatijd En ook u, stille lezer, voor wie zit ik anders te schrijven. Voor de hele wereld, allez!
 |
Waterhouse, “The Enchanted Garden”, 1917
The Enchanted Garden belicht het vijfde verhaal op de tiende dag, handelende over de uiterst trouwe echtgenote Dianora die het hof wordt gemaakt door de als onweerstaanbare charmeur bekendstaande Ansaldo. Ze ontwijkt hem door te beloven dat ze alleen toe zal geven als hij haar een tuin kan laten zien die in januari in bloei staat. Dat lijkt onmogelijk, maar met behulp van een tovenaar, die in het schilderij links wordt weergegeven, met stok, weet Ansaldo dit toch voor elkaar te krijgen. Tegelijkertijd echter ontslaat hij Dianora van haar ondoordacht gedane belofte. Het schilderij geeft het moment weer waarop Dianora, in het roze gewaad, het grootmoedige gebaar van Ansaldo tot zich door laat dringen. |
