 |
| Ruisdael, “De molen bij Wijk bij Duurstede”, ca. 1670 |
Ik lees Boris Pasternak:
"Stel, ze geven iemand de opdracht om een nieuwe wereld te scheppen, of een nieuwe tijdrekening te beginnen. Het genie zal eerst van ze eisen dat ze eerst een beantwoordende plek voor hem zullen vrijmaken. Hij zal wachten totdat de oude tijden voorbij zijn, voordat hij aan de opbouw van een nieuwe tijd zal beginnen. Hij zal een rond getal nodig hebben, een nieuwe alinea, een onbeschreven bladzijde".
Ik lees verder. Pasternak beschrijft de Russische Revolutie van 1917: "Want hier is daar geen sprake van. Dit heeft zijn weerga niet, dit is een wonder in de geschiedenis, dit is een openbaring die zich met kracht in het kreupelhout, in de sleur van het alledaagse leven heeft gestort, zonder acht te slaan op zijn ontwikkeling. Dit is niet in het begin begonnen, maar in het midden, zonder een vooraf bepaalde termijn van uitstel, en op de eerste de beste werkdag, midden in het spitsuur, midden tussen de trams die door de stad af en aan snellen. Dit is nog het geniaalst van alles. Alleen het aller grootste kan zo misplaatst en zo ontijdig ontstaan".
En ook het allerslechtste, denk ik dan, in deze ellendige corona-tijd. De wereld is stil gezet, in een paar weken tijd. Zonder weerga, een wonder in de geschiedenis, een openbaring die zich met de kracht, in de sleur van het alledaagse leven heeft gestort, sluipend snel, zonder acht te slaan op haar ontwikkeling. Zou genialiteit dan toch gekoppeld zijn aan het goede? Of komen we dan toch weer bij God uit? De kracht van het kreupelhout. Daar moet ik nog even over nadenken.
