Roelofs en de romantiek van de polder

Willem Roelofs, “Weidelandschap met vee”, 49,2 x 77,3 cm, Rijksmuseum Amsterdam

Een dichte grijze wolkenmassa pakt zich samen boven een weidelandschap, weids als de breedte van het doek. Het tegenlicht trekt weg. Koeien grazen, herkauwen, loom en onverschillig in het veld. Een boer melkt een koe, zijn vrouw loopt vast huiswaarts, juk om de schouders, twee kinderen in haar kielzog, klein, nietig, als stipjes over de velden. Een dreigende lucht, de gelatenheid van het vee, het onheil van de Hollandse polder.

Roelofs wordt gezien als een belangrijk exponent van de Haagse School, maar was opgeleid in de romantische traditie. Ik blijf dat zien in zijn schilderijen, ook toen hij na zijn bezoek aan Barbizon onmiskenbaar realistischer ging werken. Het overweldigende van de natuur, de kleinheid van ons mensen. Maar ook Sehnsucht, het sublieme. De weemoed van het huidige ontij. Ook dat herken ik bij Roelofs. Het past bij de huidige tijd. Het past ook bij mij. Zeker vandaag.