 |
| Jim Morrison, 1968 |
Harry de Winter was op TV. Hij begint weer met Wintertijd. Oudere mannen onder elkaar die plaatjes draaien en praten over de muziek in hun leven. Ooit vroegen ze aan Harry waarom hij vrijwel alleen mannen in zijn programma had. Dat kwam, zei hij, omdat plaatjes draaien op je kamer, in je eentje, vooral toch een mannendingetje was. En dat klopt.
Ik denk dat ik een aardige gast zou zijn geweest voor dat programma. Mijn jeugd langs de lat van mijn plaatjes kopen, zo van mijn tiende tot mijn vijentwintigste. Ik voel nog steeds enige trots dat ik de Morrison songs van The Doors beter vond dan de Krieger Songs. Geen idee waar dat gevoel vandaan komt. Wie zal het interesseren. Mijn muziek bepaalt wie ik ben, denk ik zo, of wie ik was, liever. Wie zal het interesseren.
Ik was vanavond bij een coverband van The Doors, samen met mijn zonen. Veel Morrison liedjes. Het voelde volmaakt, beter gaat het niet worden. Zoek het geluk dicht bij jezelf, denk ik maar. Een goeie cover is net zo mooi, eigenlijk, en bereikbaar. Vooral dat!
