 |
| Mauve, “Het atelier van de Haarlemse schilder Frederik van Os”,1856-57 |
Wat herinneringen van mijn vader, van vóór ik werd geboren:
Mijn grootmoeder gaat samen met mijn vader haar familie bezoeken in haar geboortedorp, te voet. Mijn vader zal ergens een jaar of zes zijn geweest. Zijn vader was net overleden. Twintig kilometer is ver voor een jongetje van zes, te voet. En hij krijgt honger halverwege. Reuzehonger. Bij een boerderij belt mijn grootmoeder aan voor wat eten. “Even wachten”, boem, deur dicht, zo herinnerde mijn vader zich later: “ze hielden ons voor schooiers”. En dan gaat de deur weer open. Een boterham met spek! “Nog nooit een boterham zo goed gesmaakt”.
Mijn vader herinnert zich het onophoudelijke huilen van zijn jongste zus, pasgeboren, vlak na het overlijden van zijn vader. Samen met zijn broer op een kamer. Alsof zijn kleine zusje een onbewust verdriet moest verwerken. Maar het diepste verdriet wordt zelden verwerkt.
Mijn vader, inmiddels een jaar of acht, komt thuis. Hij loopt over het tuinpad, achterom. Zijn blik gaat over de grond. Een schittering! Wat ligt me daar? Een gulden!?
Ooohhh. een gulden, een gulden.... Mijn vader stormt de keuken bin nen: een gulden! Gevonden op het pad. Mijn grootmoeder zit aan de keukentafel, en naast haar een bezoekende tante.
"Oh", zegt die tante: "eens even kijken. Ja, die gulden is van mij. Die heb ik net verloren".
Inleveren weer, de gulden. Weg kindervreugde.
Mijn vader herinnert zich de kermis en de snoepkraam. Het was heel heet, en de nogablokken waren gesmolten, tot een grote, onverkoopbare brok. De kermisklant gooide de noga weg onder de kar. En mijn vader met vrienden vervolgens sluipen, de gratis geworden noga snel inpikken. De kleine vreugden uit een kinderleven.
Mijn vader herinnert zich aardappels met uiensaus. Veel aardappels met uiensaus.
Mijn vader herinnert zich zijn eerste lange broek, zijn eerste fiets. Samen met Wiel, met de fiets op vakantie. Altijd weer open en lachend op de foto.
Mijn vader heeft naar zijn zeggen een mooie jeugd gehad. Veel verenigingswerk: het zangkoor trombone bij de harmonie, voetballen. Mijn vader stond goed in het leven.
