Josef Sudek, “Vanuit mijn studioraam”

Josef Sudek, “Vanuit mijn studioraam”, 1940-1954

Josef Sudek (1896-1976) was een toegewijd fotograaf, op het obsessieve af. Vanaf de jaren dertig richtte hij zich steeds op persoonlijke pojecten, waarbij hij teruggreep op ouderwetse fotografiemethoden bij natuurlijk licht. Hij gebruikte onhandige grootformaat camera’s en maakte contactafdrukken in plaats van vergrotingen.

Nadat de Duitsers in 1940 Praag bezetten begon Sudek vanuit het raam van zijn huis een reeks foto’s van zijn tuin te maken. Veertien jaar lang registreerde hij zo het wisselen van de seizoenen en de lichtbrekingen op het vensterglas, resulterend in simpele afbeeldingen, maar met een bijzonder suggestieve, bijna dreigende lading. Het gaat hem niet om het raam, de kale boom of het besneeuwde landschap, maar hij zoekt vooral een sfeer die hem raakt, melancholie. De condens op het raam fungeert als filter voor zijn verbeelding. Hij verandert de alledaagse blik op de buitenwereld in een intense subjectieve ervaring. “Some people feel the rain, others just get wer”.

Sudek maakt duidelijk een beperkt blikveld het innerlijk leven niet hoeft te begrenzen. Je hoeft geen verre reizen te maken om een rijk leven te hebben. De ware schoonheid bevindt zich in je hoofd, in je hart, in je ziel. Zoek het geluk dicht bij huis, is mijn devies. Hoe ouder je wordt, hoe meer dat voelt als een zekerheid. Ik hoef niet ver te gaan om straks te pensioneren.