Ralph Crane: “Brigitte Bardot met een camera”

Ralph Crane: “Brigitte Bardot met een camera”, 1965

Brigitte Bardot met een camera op de Mexicaanse set van “Viva Maria!” (1965). Deze foto van Ralph Crane (1913-1988), waarop het blonde Franse sekssymbool een Nikon camera vasthoudt en bestudeert alsof ze niet goed snapt hoe het werkt, heeft me altijd geïntegreerd. Alsof ze niet goed kan vatten hoe zo’n ding haar levensloop heeft kunnen bepalen. Alsof ze niet kan begrijpen hoe de haar beeltenis zoveel mannen het hoofd op hol weet te brengen. Alsof ze op zoek is naar de oorzaak van haar verlokking.

Brigitte Bardot volgde in haar tienerjaren met veel toewijding een opleiding klassiek ballet aan het conservatorium te Parijs. Toen ze vanaf haar veertiende ook modellenwerk begon te doen ging het echter snel een andere kant op. In 1950 stond ze als vijftienjarige al op de cover van Elle. Op haar 18e huwde ze met de cineast Roger Vadim. In 1956 had ze haar grote doorbraak in de filmwereld in de film “Et Dieu… créa la femme”.

Bardot werd het sexsymbool van haar tijd. Haar schoonheid en natuurlijke charme kreeg iconische dimensies. Simone de Beauvoir schreef er in 1959 een heel essay over en bracht haar aantrekkingskracht in verband met het lolita-syndroom, waarin kinderlijke onschuld verbonden wordt met een dierlijke seksualiteit. Beauvoir omschreef het als “de locomotief van de geschiedenis” en een wapen voor elke vrouw die zich haar schoonheid bewust is. Voortbouwend op existentialistische thema’s verklaarde ze Bardot als de eerste en meest bevrijde vrouw van het na-oorlogse Frankrijk. Hoe veel is er allemaal niet veranderd sinds het jaar van mijn geboorte.

Geposeerde foto, ook tijdens de opnames van “Viva Maria!”,
de camera op de kijker gericht: wat zegt ze over onszelf?