Vincent van Gogh: "Dans la pluie"

Van Gogh: "Dans la pluie", 1882, 28,5 x 21 cm.
Gemeentemuseum Den Haag

Reeds in 1879 kreeg Van Gogh een verfdoos cadeau, maar echt schilderen leerde hij pas vanaf november 1881 bij de Haagse meester Anton Mauve, die hem "inwijdde in het mysterie van het palet". In zijn leertijd bij Mauve stortte Van Gogh zich ook op het aquarelleren. Hij experimenteerde met het probleem van weergeven van opeengepakte mensenmenigten ("moutonner"),  dekkende wittinten en lichteffecten bij regen. In "Dans la pluie" uit 1882 komen al deze aspecten terug. Een groep mensen loopt in de regen over straat, schuilend onder parapluis, bezien van op de rug. Van een afstand lijken het bonte vlekken, compositorisch met zorg gerangschikt. Het natte wegdek, waarin het licht weerspiegeld, wordt vaardig in wisselende wittinten weergegeven en contrasteert met de opvallend in okergeel weergegeven lucht. In het felle kleurenpalet anticipeert de schilder als het ware op zijn latere werken.

"Dans la pluie" wordt gedateerd op oktober 1882 of kort daarvoor. Vanuit Den Haag schreef Van Gogh toen aan zijn broer Theo:

"Zondagmiddag <…> 
We houden hier herfstweer, regenachtig en kil maar vol stemming, prachtig voor figuren vooral, die op de natte straten en wegen waar de lucht in weerkaatst, tonig uitkomen.
Het is 't geen Mauve vooral telkens zoo mooi doet.
Ik heb nog wat daardoor kunnen doen aan de groote aquarel van den troep volk voor het loterijkantoor, en zoo pas heb ik er ook weer een van het strand begonnen."

Iets eerder schreef hij:
Er zijn kleuren die van zelf mooi tegen elkaar doen, maar ik doe mijn best om het te maken zooals ik het zie, vóór ik er op ga werken het te doen zooals ik het voel. En toch het gevoel is een groot ding, en zonder dat zou men niets uitvoeren.

"Dans la pluie" geldt als een van de meest geslaagde aquarellen die Van Gogh onder Mauve produceerde. Zelf bleef hij altijd ontevreden over de mogelijkheden die deze vorm van schilderen hem bood. In maart 1883 hing hij zijn waterverfspullen voorgoed aan de wilgen. Hoe jammer!