 |
| Beaton: Hepburn in "My Fair Lady", 1964 |
Beaton begon zijn carrière als portretfotograaf van de hogere klassen, waaronder zelfs leden van het koninklijk huis. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij officieel oorlogsfotograaf. Vanaf de jaren vijftig ontwikkelde hij zich vooral als mode- en society-fotograaf Audrey Hepburn, in wie hij een “inherente sterrenkwaliteit” herkende. In zijn memoires schreef hij: “In haar houding combineert ze de pose van een klassiek modemodel met de gratie van een ballerina. Ze straalt karakter uit, meer nog dan schoonheid. Haar stem is enigmatisch en persoonlijk, zonder gemaaktheid, met een eigen ritme en zangerige cadans, vaak uitmondend in een slepend kinderlijk vraagtoontje. Er spreekt hartzeer uit. Ze is intelligent en alert, smachtend maar enthousiast, vrijmoedig doch tactvol, zelfverzekerd zonder arrogantie, teder maar nooit sentimenteel".
Bovenstaande foto toont Hepburn als Eliza Doolittle tijdens de verfilming van de musical "My Fair Lady" in 1964. Film en musical zijn gebaseerd op het toneelstuk "Pygmalion" van George Bernard Shaw uit 1913. Eliza is een bloemenverkoopstertje dat spraakles krijgt om haar cockney af te leren, om daarna als dametje door het leven te kunnen gaan: een rol die perfect paste bij de eigenschappen Hepburn door Beaton werden toegedicht. "Ik hoefde haar nauwelijks te sturen", zei Beaton over de fotosessies. Hij kende haar al tien jaar. De foto benadrukt haar meisjesachtige charme, maar tegelijkertijd ook het rijk versierde lijfje van haar jurk en de grote romantische hoed met het lange lint. Beaton was ook kostuumontwerper en verantwoordelijk voor de weelderige kleding die Hepburn in de film droeg. Hij kreeg er zelfs een Oscar voor. Ook dat mocht in de foto naar voren komen, zoals kleding en accessoires in alle portretten die hij van Hepburn maakte een belangrijke accentuerende functie vervulden.
