 |
| Uit Superman, 1978 |
Drie jaar geleden overleed Margot Kidder, 69 jaar oud. Soms blijken mijn idolen net niet bekend genoeg om het direct mee te krijgen. Ik weet het pas sinds kort, toevallig.
Margot Kidder was Loïs Lane, gewoon het meisje van kantoor, bereikbaar, aardig, mooier dan ze eigenlijk liet zien. Toen ik in de jaren tachtig hoorde dat ze een affaire had met de meer als dertig jaar oudere Canadese minister-president Trudeau haakte ik af. Ze stond ook al in de Playboy, die ik tweedehands kocht, maar wat toen al niet vond kloppen.
Een aantal jaren geleden hoorde ik van een vriend dat hij, met een oude vriendin van me…. Ook zonder mij te vragen. Nog steeds stelde ze me teleur, na al die stille jaren.
Zoiets. Een illusie in je hoofd die verbrokkelt.
Margot werd later gediagnosticeerd als manisch-depressief en liet zich behandelen door Abram Hoffer, die bekend werd omdat hij schizofreniepatiënten grote hoeveelheden vitamine B voorschreef. Er zijn nog altijd mensen die in zijn therapie geloven.
Tom Cruise zei ooit dat mensen die schizofrenie hebben alleen “in another state of mind” zijn. Wat maakt het uit. Iedereen roept wel wat. Alles draait om geloven, zeg ik altijd, dan wordt het alleen maar beter. Weten doen we niks.
Ik geloofde in Lois Lane, blijkbaar meer dan in Margot. Maar soms houdt ook ik het niet meer uit elkaar. Alles vloeit in elkaar over, als je ouder wordt. Het maakt me een beetje verdrietig, doorheen het goede gevoel.
Zoiets. Wat verbrokkelt lijkt zich langzaam te verbinden.
 |
| Margot in de Playboy, wat verbrokkelt lijkt zich langzaam te verbinden |
