 |
| Modigliani, “Jeanne Hébuterne au grand chapeau”, 1918 |
Nog eens Hamsun:
Trouwens, ik moet u een vraag stellen: hebt u ooit gezien dat een man degene die hij moet krijgen gekregen heeft? Ik niet. Er is een verhaal over een man die God zo op zo’n manier verhoorde dat hij zijn eerste en enige liefde kreeg. Maar veel geluk was hem niet geschoren. En waarom niet? zult u opnieuw vragen en ik antwoord u: om de doodeenvoudige reden dat ze onmiddellijk daarna - onmiddellijk daarna - stierf, haha, onmiddellijk daarna. Zo gaat het altijd. Natuurlijk krijg je de vrouw niet die je zou moeten hebben; maar als het dan eens een enkele keer gebeurt door een satanische streek van recht en gerechtigheid, dan sterft ze prompt daarna. Je wordt immers altijd bij de neus genomen. Dus zit er voor de man niets anders op dan een andere liefde te nemen, een zo goed mogelijke, en het is niet nodig dat hij vanwege deze ommezwaai doodgaat. Ik zeg u, het is door de natuur zo geregeld dat hij het best uithoudt.
Als je jong bent leeft je een droom, die gedoemd is te sterven, onmiddellijk daarna. Als je later toch kunt zeggen: terugkijkend heb ik de vrouw gekregen die ik had moeten hebben, dan is het goed. Ook al had je dat toen nog niet in de gaten.
Ook Hamsun veranderde met de jaren, net als zijn boeken. Soms weet je het enkel achteraf.
