Langs de randen van de tijd

Van Gogh, “Korenveld met kraaien”, 1890

                                                     Langs de randen van de tijd,
                                                     Uit de diepte weer omhoog,
                                                     Tot de bodem van mijn spijt,
                                                     En de waarheid die ik loog.

                                                     Langs de twijfel achter muren,
                                                     Uit een cirkel zonder end,
                                                     Tot het leggen in de luren,
                                                     Ook de leugen weer herkent.

                                                     Langs oevers van het water,
                                                     Uit een eindeloze zucht,
                                                     Tot het wachten weer op later,
                                                     Blijft het altijd een gerucht.