Vandaag is een vermoeiende dag. Vloeiend. Verdwenen. Verzacht en verdronken.
Kozelek zachtjes aanwezig vandaag, vloeibaar, doorvoeld. Mark Kozelek zanger, dichter, fotograaf. Fotograaf van vandaag. Zo veel en zo vol, van het vele. Verzacht.
Mijn zonen zeiden: Sun Kil Moon. Mijn zonen zochten: “Like the river”. Mijn zonen vroegen fluisterend: luister naar de tekst. Alsof ze voelden, en ze wisten.
I burned like oil,
You grew like a flower,
Rising toward your magical hour.
I was not yours,
And you were not mine,
Our true love finds us when it’s time.
Vandaag veel geluisterd. Verdwenen kansen. Vergeten foto’s. Vervaagde vervreemde gevoelens. Van de foto’s, van de teksten. Verborgen in de muziek van de dag.
Veel had ik vaak kunnen schrijven. Vaak heb ik veel ook verdrongen. Verdragen. Vandaag weer van alles gevoeld. Van verre. Verloren in gedachten. Hervonden in de tijd. Vervagende foto’s. Verborgen in verwarrende woorden.
Vandaag is een vloeiende dag.
