Munch, “Melancholie”, 1894-1895

Een oude gedachte:

    Het leven duurt meestal te lang! Voor de oorlogsveteraan, voor de oudere jongere, voor de mannen die zo goed konden voetballen. Velen verzuchten in een te vroeg verloren liefde. Het leven gaat voorbij en het leven kabbelt voort. Het leven duurt altijd te lang. Voor de meeste wel! En voor wie niet, die heeft nooit geleefd! En ook dan duurt het leven te lang!

Een ingehaalde gedachte. 

Inmiddels denk ik met Milosz:

Te weinig. 

Eén leven is te weinig. 

Twee keer zou ik willen leven op deze droevige planeet ...