Diego Rivera, “De bloemenverkoopster”

Diego Rivera, “De bloemenverkoopster”, 1942
150 x 120 cm, privé collectie

Diego Rivera (1886-1956) schilderde “De bloemenverkoopster” en enkele varianten ervan kort nadat hij twee grootse muurschilderingen maakte voor de National Institute of Cardiology in San Francisco en vlak voordat hij begon aan een enorm fresco voor de National Gallery in Mexico Stad. Het lijken tussendoortjes. Toch zijn Rivera’s kleinere “intermediates” mij het liefste. Ze hebben iets nederigs en een bepaalde eenvoud die veel meer zeggingskracht heeft dan de bombastische muurschilderingen waarmee hij als kunstenaar naam zou maken.

In “De bloemenverkoopster” kan een reflectie worden gezien van Rivera’s radicale linkse politieke ideeën. Hij was een bewonderaar van de revolutionaire volksheld Emiliano Zapata, die tijdens de Mexicaanse revolutie naar de stad vertrokken boeren stimuleerde om terug te keren naar het platteland en propageerde dat het land hen wettelijk toebehoorde. Op een of andere manier zie ik zijn idealen terug in de nederige figuur van de bloemenverkoopster, die zo dienend lijkt te zijn tegenover de heersende klasse, aan wie ze haar lelies hoopt te verkopen. Met gebogen hoofd gaat ze letterlijk gebukt onder haar enorme vracht, blootvoets, in simpele werkleren. Tegelijkertijd heeft het werk ook iets weelderigs en sensueels. In al haar eenvoud maakt Rivera duidelijk hoe mooi ze is, opgehaald door de exuberante pracht van de bloemen, die haar verlicht en betovert.