Als kind keek ik al naar Zorro, op televisie, maar zonder veel enthousiasme. Dat enthousiasme kwam pas met “The Mask of Zorro”, uit 1998. De eerste keer keek ik samen met mijn vrouw en kinderen in een vakantiehuisje in Zeeland. Mijn jongens vonden het prachtig. En ik ook, in het bijzonder Catharina, Elena, Esperanza, wat een naam. Later hebben we de film nog meermaals terug gezien.
Catharina Zeta Jones is op haar mooist in de Zorro-films. Een verzuchting waard: dat zoveel schoonheid kan bestaan. Ik kan genieten van kunst, maar de schoonheid van de vrouw is van een andere orde. Hoeveel meer was de wereld prachtig geweest als Onze Lieve Heer alle vrouwen had geschapen naar het beeld van Catharina. Of zit die schoonheid in onszelf? Wat doet het ertoe. We leven slechts om de schoonheid te ontdekken, schrijf Gibran, voor de rest is het afwachten. Wauw!
