Norman Rockwell: “Saying Grace”

Rockwell, “Saying Grace”, 109,2 x 104,1 cm, 1951, privécollectie

“Saying Grace” toont een jonge moeder en haar zoontje, gezeten aan een tafeltje in een stationsrestauratie. Ze zeggen een tafelgebed op, terwijl andere restaurantbezoekers toekijken. Er jassen hangen over hun stoelen. Door de vitrage zijn het spoor en de treinen nog vaagjes zichtbaar.

Rockwell werd tot het thema geïnspireerd door een lezeres van “The Saturday Evening Post”, die een vergelijkbaar tafereel beschreef van een memonietenfamilie in een goedkoop restaurant in Pennsylvania. Hij werd getroffen door de aandoenlijke beschrijving en reconstrueerde het beeld in een stationsrestauratie in een van de buitenwijken van New York, waarbij hij een fotograaf een reeks foto’s liet maken terwijl hij de opstellingen en poses met grote gedrevenheid en precisie arrangeerde.

De modellen waren allemaal bekenden van Rockwell. De meesten keren regelmatig terug in zijn schilderijen uit die tijd. De jongeman die met zijn rug naar het raam zit is zijn zoon Jerry. Rockwell werkte het liefst met mensen die uit zijn directe omgeving, wie hij vertrouwd was, opdat hij zonder schroom kon mopperen en en zich druk maken tijdens de sessies.

In zijn studio arrangeerde Rockwell vervolgens druk verder op basis van talloze studies, waarbij hij tijdens het werken ook zelf regelmatig vergelijkbare eetgelegenheden bezocht om het juiste gevoel te krijgen. De compositie moest voor de volle honderd procent van zijn emotie kloppen en is weloverwogen tot in het kleinste detail. Allerlei hoeken, poses en perspectieven weren uitgeprobeerd om het maximale effect te bereiken.

Rockwell zocht altijd naar een zeker effect met zijn werk, steeds vanuit het steven een uniek en treffend beeld te geven van de tijd waarin hij leefde. Zijn realistische stijl en zijn themakeuze, waarbij hij bijzondere momenten zocht in alledaagse taferelen, waren daaraan dienend. Hij wilde de kijker raken, een soms ongedefinieerde emotie oproepen, een herinnering aan vroeger, laten zien dat er grootsheid schuilt in het gewone.

Als geen ander slaagde Rockwell er in de twintigste eeuw in sierde de cover van “The Saturday Evening Post” van 24 november 1951. In 1955 werd het door haar lezers uitgeroepen tot de mooiste cover van het blad ooit. Rockwell had zijn schilderij in 1953 geschonken aan het bevriende echtpaar Stuart, wiens nazaten het in 2013 lieten veilen bij Sotheby’s te New York. Daar bracht het ruim 46 miljoen dollar op, waarmee het in de lijstjes van duurste schilderijen ooit belandde.


                                                 
                                                         Werkend aan “Saying Grace”

   

Cover van de Post

Voorbeeldfoto 1 (door Gene Pelhem)

Voorbeeldfoto 2 (door Gene Pelhem)