Manet, "Portret van Émile Zola"' 1867-1868

    Cyrill Connoly zegt in “Het rusteloze graf”: "hoe meer je leest, hoe meer je er achter komt dat de enige opdracht van een schrijver is, niet meer en niet minder, dan een meesterwerk te schrijven". Er wordt vanalles geschreven. Van vanalles lezen wordt je niet wijzer. De kunst van het lezen is uiteindelijk om de juiste boeken keuzes te maken. Zo heel veel boeken hoeven dat niet eens te zijn.

    George Steiner begint zijn boek “Tolstoj of Dostojevski” met te stellen dat je na het lezen van een meesterwerk niet meer dezelfde bent als tevoren, toen je het boek ter hand nam. Zoals iemand die langdurig in therapie is geweest het leven nooit meer zo zal zien als tevoren. Een écht goed boek heeft een transformerende kracht. Dat is de taak van een schrijver. 

     Ik las es ergens bij Maarten 't Hart dat hij meende dat niemand ooit "Mann ohne Eigenschaften" las. Ik heb het gelezen, toen ik nog maar net een jaar of tweeëntwintig was. In die tijd meende ik nog dat dat moest, het was een hele worsteling, maar ik ben nog altijd dankbaar dat ik het gedaan heb. Het heeft me gevormd, mijn kijk op het leven veranderd.

     Behoort het in jezelf opnemen van transformerende verhalen niet tot de kern van ons mens-zijn? Tot het wezen van evolutie?

    De kracht van het zijn, het geniale, manifesteert zich enkel in de transformatie. Er wordt slecht gelezen tegenwoordig.