 |
| Rossetti, “The Blessed Damozel”, 1875-78 |
Vuurtorenwachter is een merkwaardig beroep. Het ruisen van de zee, het roepen in het duister, alles achter de horizon, en verder is er niets. Verwijdering, toenadering. We zijn elkaar nog steeds niet verloren. We zullen elkaar hernieuwd weer verliezen. De jaren snellen voort. Trage jaren zijn snel te overbruggen. Voor een vuurtorenwachter willen jaren weinig zeggen. Ik draai me om en loop langzaam terug.
De lichtbaak verschijnt aan het einder.
