 |
| Alfred Maurer, “Four sisters”, 1931 |
Trauma kweekt verdere traumatisering, gekwetste mensen kwetsen andere mensen. De verbetering van de wereld begint bij de nieuwe generatie. En dat gaat dus niet meer lukken. Omdat de oude generatie er ook nog is. En omdat je mensen niet kunt verbieden om kinderen te krijgen.
Zou je mensen moeten kunnen verbieden om kinderen te krijgen? Misschien niet, omwille van de kinderen zelf. Misschien wel, ook omwille van de kinderen zelf. Omwille van de hoop.
We leven in een wereld waarin de ene helft onthecht is en de andere helft zich veilig voelt, tot er iets gebeurt. En dan volgt het onbegrip. Rechters zullen degenen die ze veroordelen nooit begrijpen. Iedereen heeft altijd gelijk.
In Rusland wordt veel gedronken. Overal wel, eigenlijk.
Verbeter de wereld en begin bij jezelf, wordt wel eens gezegd. Maar dat geldt niet voor iedereen. We dweilen met de kraan open, dag in dag uit. Buiten regent het. Het gaat niet zo goed met de wereld. Iedereen voelt het. Misschien lost het zichzelf op, schiet er door me heen.
Maar ook dat is geen uitweg! Al dit denken helpt niks. Ik ga gewoon in de tuin werken, regen of niet.
