Soms moet ik ergens op terugkomen. Ik was begonnen aan Sartre’s “Het zijn en het niet”. Het gaat me niet lukken. Ik weet wel wat van Sartre, las zijn biografie, heb een helder beschouwend boekje over zijn filosofie, dat ik koester, maar na twee uurtjes lezen in het najaarszonnetje begon het me toch te duizelen.
Even vroeg ik me af of Sartre het zelf wel allemaal begrepen heeft. Het lijkt een beetje alsof hij begint te schrijven en vervolgens gewoon doorschrijft, zoals anderen kunnen blijven praten. Een strakke structuurvisie niet zijn sterke kant. Die moeten andere er maar inleggen, zal hij gedacht hebben. Maar ik zal het dus niet zijn.
Blijft dat het een juweel is voor mijn boekenkast. En alleen al de gedachte aan die grootste ideeënrijkdom in zo een compact blokje geeft meer dan genoeg voldoening om geen spijt te hebben van mijn aankoop. Er zijn wel meer boeken waar ik blij mee ben zonder ze ooit gelezen te hebben. Zo werkt dat bij mij!
