 |
| Nicolaas van der Waay, “Vrijdagavondconcert in Artis”, ca. 1900 |
Iemand uit mijn omgeving gaat met pensioen. Feestje met eten in de herfst. Gezellig, zeggen anderen. Maar eigenlijk wil ik daar helemaal nog niet bij zijn. Ik herinner me andere feestjes. Feestjes van lang geleden. Ik ben iemand van het verleden. Van der Waay schilderde ook een feestje in de herfst. Een feestje uit het verleden. Uit de tijd van Couperus. Daar had ik bij willen zijn. Laat ik nog maar eens iets herlezen. Laat ik daar het goede gevoel maar een beetje uit halen uit Van der Waay, Couperus. Een gevoel dat met mij zal verdwijnen. Voor zover nog bestaat, buiten mij om. We raken steeds meer in ons eentje.
