 |
| De dochter van de politieman, 1987 |
Paula Rego is dood, 87 jaar mocht ze worden.
Je hoeft de schilderijen van Paula Rego niet te duiden om te snappen wat ze wilde zeggen. De angsten uit iemands kindertijd komen er later altijd wel weer uit, op deze op gene wijze. De verborgen perversiteiten, de overheersende kracht van veel vrouwen, de wanhoop, de wreedheid, wrange pijn, de verhalen die je zelf mag bedenken. Therapeuten voelen dat. Je hoeft niet alles te weten, niet alles te snappen. Het gaat om de verbinding. Ook in het werk van Rego. Ook Paula! Ook nu het verdwenen is in de eeuwigheid der dingen.
De troost zit enkel in verbinding. Rego heeft haar troost gevonden. Even voel ik die weer. Nu de rest nog!
 |
| Brave hond |
 |
| De kader en zijn zus |
