 |
| Vincent van Gogh, zoon van een dominee, “Stilleven met bijbel”, oktober 1885 met zijn eigen exemplaar van Zola’s ‘La joie de vivre’ in een geel bandje. |
In april 1895 werd Oscar Wilde voor de deur van het Cardogan Hotel te Londen gearresteerd met een geel boek onder zijn arm. Hij werd beschuldigd van ‘onwelvoeglijkheid’. Het gele boek gold daarbij als exemplarisch voor zijn vermeende verdorvenheid. Boeken met een geel ruggetje stonden sinds het midden van de negentiende eeuw in Frankrijk voor schandaallectuur, vaak erotisch geladen, en de gewoonte om dat soort boekjes fel geel te kleuren was aan het einde van de negentiende eeuw ook naar Engeland overgewaaid. Waar het echter in Frankrijk vaak nog werd beschouwd als een symbool van decadentie, behorend tot de moderne tijd (ook werk van Balzac en Zola verscheen in dergelijke uitgaves), werd het in het conservatieve Britse koninkrijk opgevat als een teken van wetteloosheid en zelfs strafbaar gesteld. Het door Wilde gecreëerde personnage Dorian Gray verdwijnt in de morele verwarring van zo’n boek, om nooit meer terug te komen. Wilde zelf werd veroordeeld. De kleur geel zou nog jarenlang een negatieve lading houden, tegenwoordig alleen nog herkenbaar in de term ‘yellow journalism’, ‘yellow papers’, dat nog altijd staat voor roddeljournalistiek.
Vergeten kennis. Leuke anekdote. Weer wat geleerd.
 |
| Vincent van Gogh, “Stapel Franse romans”, oktober-november 1887, met veel ‘gele romannetjes’. |
