Sonja Jevgenia Holliday (Sonjetska”) was een Russisch actrice, geboren op 2 december 1894 te Moskou. Haar vader Jevgeni, een Russische Engelsman, was pianist en een leerling van Anton Rubinstein. Ook haar moeder was pianiste. De familie was goed bevriend met de familie van Aleksandr Skrjabin. Welbemiddeld. Het oude Rusland. Mooie familie.
Sonja studeerde toneel aan de Moskouse Kunstacademie onder Stanislavski en sloot zich vervolgens aan bij diens Moskouse Kunsttheater. Ze debuteerde in “De groene ring” van Zinaïda Hippius en maakte furore als hoofdrolspeelster in “Witte Nachten” van Dostojevski. Toen het Moskous Kunsttheater in 1922 vertrok voor een wereldtournee sloot ze niet aan, sommigen suggereren vanwege psychische problemen, andere geven aan dat het te maken had met liefdesperikelen.
Hoe dan ook, zeker is dat Sonja rond 1918-1920, de tijd van vrije liefde, een hartstochtelijke relatie had met dichteres Marina Tsvetajeva, die haar vereeuwigde in haar “Verzen voor Sonjetska” en later in “Het verhaal van Sonjetska” uit de bundel “Tranen groter dan mijn ogen”. Of Tsvetajeva de reden was waarom ze niet naar het buitenland vertrok heb ik niet kunnen achterhalen, maar lijkt onwaarschijnlijk. Die affaire leek voorbij.
Ik lees: “Sonjetska is de belichaming van Tsvetajeva’s favoriete type vrouw, zoals die zich later openbaarde in haar toneelwerk over Casanova. Een brutaal, trots, onmiskenbaar narcistisch meisje, wiens narcisme nog niets is met haar eeuwige liefde voor avontuur en literaire idealen. Kinderlijk, sentimenteel en tegelijkertijd vanaf het aller begin voorzien van een volledige vrouwelijke kennis van het leven, gedoemd vroeg te sterven, ongelukkig in de liefde, onuitstaanbaar in het alledaagse leven.”
Tsvetajeva dichtte:
Je zult me niet verjagen elke keer:
Ze duwen de lente niet weg!
Ook ik zing teder voor het slapen:
Met een vinger duw je mij niet van je weg!
Sonja sloot zich na 1923 nog aan bij diverse Russische theatergezelschappen, allen buiten Moskou, onder andere in Nizjni Novgorod, Charkov en Sverdlovsk. Ze huwde met een theaterdirecteur. Tegen het einde van haar leven keerde ze naar de Russische hoofdstad terug en werkte in de Collegezaal voor Klassieke Werken. Ze overleed op 6 september 1934 aan leverkanker, nog geen 40 jaar oud.
“Tranen groter dan mijn ogen”. Misschien toch een keertje aanschaffen!
