Anna Achmatova |
Ik heb zelf zulke kunsten geleerd.
Maar mijn liefde voor jou maakt me machteloos,
En ik ben uit jouw rib geboetseerd.
In het oeroude lot van blijmoedige
Zuster zocht ik mijn enige zin.
En zo werd ik jouw meest overvloedige,
Zoete, gulzige, sluwe slavin.
Maar wanneer zich mijn lichaam gewonnen geeft,
Aan jouw sneeuwblanke borst, o! hoe zingt
Dan jouw hart - of het diep zich bezonnen heeft
En de zon van mijn herkomst weerklinkt.
(vertaling Hans Boland, omdat ik het zelf niet beter kan, alleen die laatste zin dan)